Een nieuw jaar volgens de kalender
Maar dat zegt niet zoveel
Klok en kalender zijn uitvindingen
Om de tijd aan banden te leggen
Een volstrekt nutteloze onderneming
Als je het mij vraagt
Want waarom nog op de tijd letten
Wanneer we niet meer kunnen stilstaan bij iets kleins
Wanneer we geen moment meer over hebben
Voor bewondering, voor verwondering
Tijd is vanzelfsprekend voor velen
Maar het is het meest kostbare
Het is ons leven
Eenendertig dagen
Hoe zit het met je goede voornemen?
Vervaagd – vervlogen – vergeten?
Het maakt niet uit
Elke dag geeft je een nieuwe kans
Op een stap in de goede richting
Wacht niet te lang
Voordat je het weet, is het lente
Verlangend dwalen mijn ogen langs de velden
Waar blijven toch die dartele lammetjes
En het frisse, nieuwe groen?
Kom, voorjaarszonnetje
Hul me in je warmste zonnestralen
Weg met die dikke winterjas
Laat me de ijzige kou snel vergeten
Voeg zonlicht toe aan mijn dagen
En maak me blij
Niets is mooier dan de lente …
De zon
Koud zonder jou
Zo heel erg lang koud zonder jou
Weggekropen in ons eigen nest
Zochten we troost in eten, drinken
En in de warmte van het samenzijn
Met woorden die als een lichtje in ons hart schenen
Maar nu …
Je bent terug!
Blijf en geef ons een dekentje van zonnestralen
Hul me in een gewaad van frisgroen gras
Met de tere blaadjes van de appelboom erin verweven
Voeg daaraan vlammend rode esdoornblaadjes toe
Fragiel als kunststukjes van Japanse knipseltraditie
Strooi over het geheel ademloos mooie bloesems
En plaats dan op mijn haren een luchtige hoed
Gevlochten van het zonnigste blauw
Met een rand van gevederde wolkjes
En de glans van warme zonnestralen
Dan zal ik een lentekind zijn
En dansen
Dansen tot ik niet meer kan!
Er hangt een nieuwe jurk in mijn kast
Luchtig en in zomerse kleuren
Het geel van zonnebloemen straalt
Naast het groen van zon-beschenen lover
Tegen een achtergrond van het hemelste blauw
Die nieuwe jurk daar in mijn kast
Heb ik nog maar een keer gedragen
Ik keek in de paskamerspiegel
En zag mezelf in mijn fantasie, genietend van de zon
Fleurig en kleurig als een plaatje
Nu kijk ik af en toe naar die nieuwe jurk
Die nog steeds een mooie belofte is
Maar eens komt hij, die warme, zonnige dag
Die vraagt om iets feestelijks
En dat is dan de dag van mijn nieuwe zomerjurk!
De harmonie hoort bij de zomer
Bij de zon, die zacht het koper streelt
Als ’t ritme, door de lucht gedragen,
Het kind in mij weer wakker speelt
De oren gespitst om uit te vinden
Vanwaar die vrolijke drukte komt
Zit ik al klaar om op te springen
De straat op, naar muziek en trom
Toen ik nog klein was, joeg de harmonie
Al vaak een walsje door m’n bloed
M’n vader stond naast me mee te deinen
Ja, dat weet ik nog heel goed
De hele straat was één muziekfeest
Iedereen lachte en zong mee
Maar de harmonie trok verder
Gedaan met joechei en hatsekidee
Na nog een praatje met de buren
Gingen we met een lach uiteen
Aan vaders hand liep ik naar huis
Gevuld met muziek van top tot teen
Hoor ik nu die koperen klanken
Van de harmonie op straat
Dan moet ik denken aan mijn vader
En dein ik mee op de maat
In zomerzon en zoete zomerverleidingen, zoals
Zwierige zomerjurkjes, zwaaiend in de zachte zuidenwind
Zonnebloemen, velden vol,
En zwaluwen, hoog in de lucht cirkelend naast
Zingende vliegertouwen
En wij, zuchtend zonnebadend, met zonnebril en zomerhoed,
Zonnebrandcrème overal en toch nog
Zes of zeven zomersproetjes
Er staan zandkastelen naast zonneschermen,
Waarachter zwetsende zomergasten en zabbelende zuigelingen
Zweetpareltjes in de zinderende zomerhitte
Zure bommen misschien, of zuurtjes
Vergeet niet de zwijmelende zomergeliefden
Zinderend als de zonnestralen zelf
Verlangend naar zwoele zomernachten
Zonder zoveel zoemende muggen
Zó heet
Zó dorstig …
Zalig, die zomer …
Een zomer die het aanvankelijk wat af liet weten
En ons daarna deed smelten door haar aanwezigheid
Hopelijk let ze nu ook niet te zeer op de kalender
En geeft ze ons nog een zoete toegift
Eerst te laat komen en dan geen afscheid kunnen nemen
Het zou mooi zijn als ons die derde helft nog werd gegund
Nadat ze ons in hitte heeft laten baden
Niet meteen een koude douche als afsluiting
Blijf nog even voor een praatje, een laatste glaasje wijn
Waarin jouw stralen zijn gevangen
En treuzel bij het weggaan glimlachend bij de deur
Voordat deze achter je in het slot zal vallen
En moet je dan toch gaan, kijk nog eens om
Versper de gure herfst voor een paar tellen de doorgang
Laat het warme licht slechts heel, heel langzaam doven
En laat nooit meer zo lang op je wachten
Herfst
Oktober, vaarwel aan de zomer …
De verwarmingsthermostaat kan weer omhoog
En zomerspullen worden opgeborgen
Weemoed sijpelt door m’n dagen
Buiten genieten is verleden tijd
Maar …
De herfst heeft niet minder kwaliteiten
Het jaargetijde dat geuren tot explosie brengt
Dat bladeren omtovert in weergaloze pracht
In onbeschrijfelijke kleuren, warrelend om ons heen
Terwijl we wandelend de wind trotseren
En dan
Met blozende wangen weer naar huis
Herfst heeft iets magisch
NOVEMBER
’ne Maondj, mit de weemood van ’t aafsjied in zich
zaach leech, nevele, ruzelende blajer, bemósde geure
mer veural neet nao te sjiljere kleure.
Aevel bekans is ’t gedaon mit de boetewermte
kóm, laot ós rap nag èns de frisse lóch op gaon
veurdet de wolkeluukskes waere toegedaon!
Het werd voorspeld
Hij komt eraan
Weldra zal hij echt gaan vallen
De wereld houdt haar adem in
De eerste sneeuw …
En als het dan eindelijk zover is
Lijkt het wel een wonder
Kanten vlokjes in de lucht
Dansend op hun hemelvlucht
De eerste sneeuw!
Een landschap als een kerstkaart
Een vergezicht is goud waard
We kijken opeens met andere ogen
Naar wat zo fragiel en vergankelijk is
Sneeuw
