Kiek dao op mien bed, die lepkesdaeke,
Versjlete kraom, mich toch nag leef
Es dae fóddel ens kôs kalle
Gein sjtufke det ónbesjpraoke bleef
Om ’t aanwerk te make: dit wit broderieke
Is van mien kemunieklèdje, det waor sjiek
Jaomer genóg sjnammedaags al verroepzak
Tösse de sjpeike van miene nuje fiets
En dit rood-greun ruutje is van ‘n bluuske,
Det droog ich op zônjig, nao ome Thei en tant Merie
Traonendje uig haaj ich aan ’t inj vanne middig
Want pap en miene ome paafde segare wie nag nie
En hiej, det gries wölke, det woor veur de Kersmis,
Mich sjoon op verkaeke, toet moders verdreet
Ich kreeg de krets van det gekriebbel
’n Kleid wie ‘n plaetje, maar ich droog ’t neet
Dao taegeneuver zin d’r ouch sjtufkes
Die veulde heel zaach, wie ‘n tweede hoed
Ze waerde toet oppe draod versjlete
En zeen óngerhandj wie gatekees oet
Die lepkesdaeke op mien bed
Teltj euver de hóngerd verhaole
Achter ‘ne raegenbaog van kleure
Zitte die veur ‘t oug versjaole
En kump d’r ‘s emes op bezeuk
En veltj d’r in ’t gesjprek ’n gaat
Den höb ich door die kleurige daeke
Altied waal weer ‘n präötje paraat