Oojt zoot se veur mich, oerelangk
Greuts en keuninklik, mer vol geheime
‘n Vraemdje, die allein miene ougopsjlaag
En gerössjtellende handjdrök kòs versjtaon
Gelaote leet se gebeure, det ich mit mien penseelsjtreke
Dien seerlikke ômtrekke poezelde
En dien hoed, sjienend es zjwart satien
Leet sjtraole naeve de fiëstelikke kleure van dien kleid
Doe zoots dao wie ein meisteres
Keuningin van ein riek
Waereldjwied van det van mich aaf
Hiej haer gebrach door ontèlbare druime
En ein inkele, betouverende sjter
Waem woors doe toch?
En is ’t dich gelök, dien druime in laeve te haaje
Dien sjter te volge en daobiej
Dien waerdigheid neet te verleze?
En as ich dich vandaag weer taege zou komme
Eksotische vlinder, gevange tösse de miense,
Zooje veer ôs den nag truuk kenne
En mesjien aeve sjtilsjtaon
Biej wat oojt woor?
Of is dae sjoëne vlinder noe vleugellaam
Bös se gewaore wiej de meiste:
Zonger druime
Doodgeweun
Is dien kleurig portret
Allein mer ’n aafsjpegeling
Van wat haaj kenne zeen?…