Bij het begin van de ‘intelligente lock down’ in maart 2020 (in verband met de uitbraak van het levensbedreigende Covid-19 virus), besloot ik vanaf de 17de van die maand dagelijks een nieuw gedicht (in dialect) op Facebook te plaatsen. In de hoop de lezers op die manier elke dag een hart onder de riem te steken. De reacties waren positief, hartverwarmend. Uiteindelijk werd de reeks afgesloten met het 100-ste corona-gedicht op woensdag 24 juni 2020. Er wordt gewerkt aan een gebundelde uitgave. Het laatste gedicht gaat als volgt:
100 HÓNGERD DAAG DRÖK
Hóngerd daag achterein sjmorges ’n gedich
vanaaf det covid-19 ós massaal binne heel
geweun, ómdet ich de wermde van de luuj zo misde
get waat tösse de regels door waal te laeze veel.
Dus begós ich op ’ne morge iefferig te sjoestere
twee daag nao dae ‘sjlumme’ lockdown op 15 meert
zat iddere daag op Facebook mien gedachtesjpinsels
en toet goonsdig 24 juni ging gelökkig nieks verkeerd.
M’n haet mich genaome, wie ich mich prizzenteerde:
’n vroumes det neet hèlt van meujlikke wäörd verzinne
geweun plat-eweg in ’t Zjwaams get d’roet flatsje
euver waat mich krats, kriebbelt en kieddelt van binne.
Zeuks doe ouch ’n meneer óm ’t dinke los te laote
perbeer ’ns of se mit get sjrieve sjpas kèns belaeve
doe hoofs ’t in feite nemes te laote laeze
besjouw ’t es ’n gesjink, aan dichzelf gegaeve.
Mer good, dees oetdaging is ram vaerdig
de reaksies wore al die daag hersjtikke leef
ze höbbe oeteindelik dit rizzeltaat opgeleverd
daoróm: bedank, heel gaer gedaon, estebleef…