Mienne pap noom mich vreuger dök mit nao ’t water
det broesend geweld hoot de Maas, leerde ich later
sjoeverend keek en loesterde ich, niepend in zien handj
mien sjoontuupkes nét wied genóg van de kantj.

Jaorelank zin v’r same nao de Maas gegange
höbbe oere aan ein sjtök biej de sjtuuw gesjtange
mit de lóch van ’t water in de naas, de windj in de haor
es v’r begóste te zjwaegele, wore v’r nag lang neet klaor.

De Maas noom alles in zich op, ós leef en ouch ós leid
en veur ’t nao hoes gaon wore ós köpkes laeg geweijd
det geveul is d’r nàg, ouch mit euversjtaeke op ’t vaer
mer ’t leefs gaon ich toch nao det aje plekske haer.

Want dao, biej ’t zeen van det broesend geweld
veul ich pap zien handj, die de miene vashèlt
wie aad ich ouch waer, det zal nootj euvergaon
in Belvend aan de Maas kump hae naeve mich sjtaon.

Lisa Naus ©