De harmenie heurt biej de zomer
Biej de zon, die zaach ’t koper aajt
Es ’t ritme, door de lóch gedrage
’t Kindj in mich weer wakker maakt
De ore gesjpits om oet te vinje
Van wo dae joeksige toemel kump
Zit ich al klaor om op te sjpringe
De sjtraot op, wo ’t trómmelt en träöt
Wie ich nag ’n wich waor, joog de harmenie
Al ein welske door mien blood
Pap sjtóng naeve mich te sjoenkele
Jao, det weit ich nag heel good
De ganse sjtraot woor ein meziekfees
Idderein lachde en zông mit
Mer de harmenie trok wiejer
’t Waor gedaon, jaomer vónj ich det
Nao nag ‘n praotje mit de naobers
Ginge veur mit ‘ne lach oetrein
Aan pap zien handj leep ich nao hoes toe
Mit de meziek nag in mien bein